“In haar tentoonstelling bij Drawing Centre Diepenheim combineert Kramer monumentale vormen met een schetsmatige beeldtaal. Door de veelheid aan werk worden de verbanden tussen de verschillende objecten en het circulaire werkproces van Kramer zichtbaar. Dit proces van ontwikkelen, reageren en associëren ligt niet alleen aan de individuele werken ten grondslag, maar aan de hele presentatie. Observaties en reflecties op gemaakt werk vormen de aanleiding voor nieuwe tekeningen en sculpturen. Tijdens het maakproces, van tekening naar betonnen sculptuur, komt Kramer grenzen tegen als maat, gewicht en balans. Deze fysieke grenzen laten Kramer het werk ‘hertekenen’, ze moet terug naar de tekentafel. Dat maakt het tekenen voor haar een circulaire handeling: de tekening is het object en het object is de tekening.
Is ons eigen supportsysteem zo stevig als we hopen? Kramer laat ons zien dat het menselijk leven bestaat uit balanceren tussen zekerheid en onzekerheid. Dat juist het zoeken naar balans ons wankelvaardig maakt.”
